Τον Παναγιώτη τον γνώρισα μέσα από τον instagram, χάρη στην δύναμη που έχει αυτό το μέσο να φέρνει κοντά ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα. Εντυπωσιάστηκα με την παλιά ραπτομηχανή του και στην συνέχεια με την τελειομανία που έβλεπα στην εξαιρετική δουλειά του.
Λίγο καιρό αργότερα καθώς περπατούσα στην Πλάκα, ακούω ξαφνικά κάποιον να μου φωνάζει «Άρη! Άρη! είμαι ο Παναγιώτης από το Parnès !» και έτσι γνωριστήκαμε και από κοντά 
Τον ρώτησα εάν θα ήθελε να κάνουμε στο Νεανικόν ένα φωτογραφικό post / συνέντευξη αφιερωμένο στο όμορφο brand του, το Parnès! Δέχτηκε, και σήμερα, λίγους μήνες μετά την τυχαία γνωριμία μας, σας παρουσιάζω έναν νέο, εργατικό, ταλαντούχο και χαμογελαστό δημιουργό!
Παναγιώτη πότε ξεκίνησες αυτή την υπέροχη δουλειά? Τι ακριβώς παράγεις και πώς βρέθηκες σε αυτόν τον ιδιαίτερο χώρο στο κέντρο της Αθήνας;
Ξεκίνησα να δουλεύω με το δέρμα πριν τρία χρόνια. Φτιάχνω κυρίως τσάντες, σακίδια πλάτης και διάφορα μικρότερα δερμάτινα είδη. Ο σχεδιασμός και η κατασκευή γίνονται αποκλειστικά απο μένα, με στόχο τη δημιουργία προιόντων, τα οποία να αντέχουν στο χρόνο και να διαφοροποιούνται αισθητικά και ποιοτικά απο τα προιόντα μαζικής παραγωγής. Στο υπόγειο αυτό εγκαταστάθηκα ύστερα απο πρόταση του Θοδωρή, ο οποίος διατηρεί σε αυτο το χώρο το εργαστήριο του τα τελευταία 20 χρόνια και δημιουργεί καλλιτεχνήματα απο μέταλλο ξύλο και μάρμαρο.
Πόσο εύκολη απόφαση ήταν να μην ακολουθήσεις ένα «επάγγελμα της εποχής μας» και να προτιμήσεις κάτι που περιέχει κυριώς χειρωνακτική εργασία; Το περιβάλλον σου, οι δικοί σου άνθρωποι ενθάρρυναν αυτή την απόφαση ή προσπάθησαν να σε συμβουλεύσουν προς μία διαφορετική κατεύθυνση; Ρωτάω γιατί πολλά νέα παιδιά θέλουν να προσπαθήσουν σε κάτι αμιγώς τεχνικό ή καλλιτεχνικό αλλά οι γονείς τους προτιμούν να τα «σπρώξουν» σε πιο «safe» επιλογές. Τι θα συμβούλευες αυτά τα παιδιά ή αυτούς τους γονείς;
Απο μικρός ήθελα να φτιάχνω πράγματα με τα χέρια μου, οπότε ήταν μια εύκολη απόφαση για μένα. Οι δικοί μου δεν ήταν καθόλου αρνητικοί σε αυτό, ίσα ίσα που έίχα και έχω τη στήριξη τους. Θα συμβούλευα τους γονείς να δώσουν στα παιδιά τους όσο το δυνατόν περισσότερα ερεθίσματα, έτσι ώστε μεγαλώνοντας να έχουν την επιλογή και την ελευθερία να διαλέξουν τι αυτά προτιμούν. Η ώθηση των γονιών στη μία ή την άλλη κατεύθυνση συχνά δημιουργεί αποπροσανατολισμένους ενήλικες.
Σε συνέχεια της παραπάνω ερώτησής μου να συμπληρώσω πως στην πραγματικότητα η δεξιοτεχνία περιλαμβάνει τόσο χειρωνακτική όσο και πνευματική εργασία με αποτέλεσμα να αναπτύσσει τον άνθρωπο συνολικά. Φαντάζομαι θα συμφωνείς με αυτό… Πες μας την δική σου διαδικασία παραγωγής, πως ξεκινάς και πως φτάνεις π.χ. σε αυτό το πανέμορφο σακίδιο; Από πού εμπνέεσαι; Τι υλικά και τι εργαλεία χρησιμοποιείς;
Βέβαια συμφωνώ. Ανέκαθεν θαύμαζα και θαύμαζω τους ανθρώπους που δουλευουν με τα χέρια τους. Αφετηρία για έμπνευση μπορούν να είναι τα πάντα. Το σακίδιο στο οποίο αναφέρεσαι έχει πολλές ώρες εργασίας. Αποτελείται απο δέρμα φυσικής δέψης το οποίο προμηθεύομαι απο ένα παλιό βυρσοδεψείο στην Κρήτη και απο χρησιμοποιημένο στρατιωτικό καμβά. Επαναχρησιμοποιώ δηλαδή το στρατιωτικό σακίδιο γνωστό και ως “λουκάνικο” το οποίο είναι πολύ ανθεκτικό. Έτσι το σακίδιο έχει τη φιλοσοφία της επαναχρησιμοποίησης υλικών και εκτός απο τα πράγματα του νέου κατόχου του, κουβαλάει και μια μικρή ιστορία. Για την κατασκευή του χρησιμοποιώ μόνο εργαλεία χειρός, για το δέρμα κυρίως. Έπειτα η ραφή γίνεται και στο χέρι αλλα και σε μηχανές βαρέως τύπου για δέρμα. Έχω 4 μηχανές. Οι 3 είναι πάνω απο 60 χρονών, μπορούν να δουλέψουν και χωρίς ρευμα, είναι χειροκίνητες και η μία είναι κληρονομιά απο τη μητέρα μου η οποία έραβε ρούχα. Σε αυτή ράβω τα υφασμάτινα μέρη.
Μίλησε μας λίγο περισσότερο για τα είδη των προϊόντων που κατασκευάζεις; Εκτός από τα δικά σου σχέδια, αναλαμβάνεις bespoke παραγγελίες, είναι κάτι που σε ενδιαφέρει; Πιστεύεις πως οι συνεργασίες και γενικά οι συνέργειες μπορούν να σε ενισχύσουν;
Φτιάχνω κυρίως δικά μου σχέδια αλλα έχω αναλάβει να φιάξω κάτι το οποίο μου ζητήθηκε αρκετές φορές. Είμαι ανοιχτός σε συναργασίες και μια μελλοντική συνεργασία θα είναι με τον αδερφό μου. Σκεφτόμαστε να χρησιμοποιήσουμε την τέχνη της μεταξοτυπίας στο δέρμα και γενικότερα σε αυτά που θα φτιάχνουμε. Ο Γιάννης θα με βοηθήσει σε αυτό, έχει τη γνώση.
Πότε αισθάνεσαι χαρά μέσα από αυτή τη δουλειά και ποιες είναι οι δυσκολίες του να τρέχεις στην Ελλάδα μία μικρή εταιρεία σαν την δική σου; Τι θα ήθελες γενικά να αλλάξει; Είναι μόνο θέμα γραφειοκρατίας & νομοθεσίας ή και θέμα νοοτροπίας του καταναλωτικού κοινού? Πώς θα μπορούσε το τελευταίο να απομακρυνθεί λίγο από τα προϊόντα μαζικής παραγωγής και να στραφεί και προς το χειροποίητο;
Απολαμβάνω όλη τη διαδικασία παραγωγής. Απο τη σύλληψη της ιδέας, το σχεδιασμό, το πατρόν, το κόψιμο, το ράψιμο μέχρι την ολοκλήρωση του. Οι δυσκολίες για εμάς τους μικρούς παραγωγούς αφορούν κυρίως στη φορολογία. Οι φοροελαφρύνσεις και η ενίσχυση των νέων μικρών επιχειρήσεων σίγουρα θα ήταν πολύ σημαντικές για επαγγελματίες σαν εμένα. Ειδικότερα θεωρώ πως επαγγέλματα που συνεχίζουν και διατηρούν τεχνικές που τείνουν ή έχουν εξαφανιστεί, χρειάζονται ακόμα μεγαλύτερη στήριξη και αν θες και προβολή. Νομίζω οτι το καταναλωτικο κοινό τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να καταλαβαίνει οτι αποφευγοντας την αποκλειστική έστω αγορά προιόντων μαζικής παραγωγής, μπορεί να βρίσκει πράγματα πιο ξεχωριστά και μοναδικά και με μεγαλύτερο χρόνο ζωής.
Ποιο πιστεύεις είναι το μέλλον αυτών των επαγγελμάτων? Πόσο πιστεύεις το Internet και τα social media έχουν βοηθήσει στην αναγέννησή τους; Παρακολουθείς διαδικτυακά άλλους crafters? Μαθαίνεις από αυτούς; Παρατηρώ πως έχεις ένα αρκετά ενεργό λογαριασμό το instagram με πολύ προσεγμένες φωτογραφίες, σκέφτεσαι να επεκταθείς περισσότερο στον ψηφιακό κόσμο; Αν ναι τι ακριβώς ετοιμάζεις;
Πιστεύω οτι υπάρχει μια άνθηση σε αυτά τα επαγγέλματα χωρίς να μπορούμε ωστόσο να είμαστε βέβαιοι για το μέλλον τους. Σίγουρα το ίντερνετ και τα social media έχουν βοηθήσει σε αυτό. Φυσικά παρακολουθώ άλλους crafters και βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα πραγματα. Πέρα απο το ινσταγκραμ σκοπευω να φτιάξω μια σελίδα στο facebook κι ένα e-shop.
Τέλος, που μπορούμε να σε βρούμε;
Ρόμβης 32, Σύνταγμα.
instagram: https://www.instagram.com/parnes.ath/
facebook: https://www.facebook.com/parnes.ath/
